CAHÄ°T IRGAT

--------------------------------------------------------------------------------

     1915’te Lüleburgaz’da doÄŸdu. Edirne Öğretmen Okulu son sınıftan ayrıldı. ÇeÅŸitli tiyatrolarda oyunculuk yaptı. 1932’de Ankara Devlet Konservatuvarı’na girdi. 1936’da ayrıldı. Ä°stanbul Åžehir Tiyatrosu, Küçük Sahne, Devlet Tiyatrosu, Adana Åžehir Tiyatrosu, Dormen Tiyatrosu, Oda Tiyatrosu ve Cahide Sonku ile kurdukları Cahitler Tiyatrosu’nda sayısız oyunda rol aldı. Birçok filmde oynadı. 1940 kuÅŸağının önde gelen ÅŸairlerinden. 5 Haziran 1971’de Ä°stanbul’da öldü.


--------------------------------------------------------------------------------

ESERLERÄ°

ŞİİR:

Bu Şehrin Çocukları 1945

Rüzgarlarım Konuşuyor 1947

Ortalık 1952

Irgatın Türküsü 1969

ROMAN:

Geri Dönemezsin (1947)



ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER

  • Son Yalnız

  • Bütün Åžehir Åžahittir

  • Bir Dalda Ä°ki Salıncak

  • Korkuyorum

  • Bir Garip Yalnızlık

  • Ä°nsan Sesi

  • Muhabbet

  • Göç


SON YALNIZ


Kaç bin alkış, gözyaşı ucu

Sarmaş dolaş arkadaşlık pabucu

Aynaların bu kaçıncı öpüşü

Bu gece mi bu yağmurun yağışı


Bir oyuncu geçiyor iki büklüm sus

Yaşadığı günlerin doruklarından

Kala kala bir yağmur gözlerinde biriken

Aynalarca uykusuz


BÃœTÃœN ÅžEHÄ°R ÅžAHÄ°TTÄ°R


Başımı rakı değil döndüren

Bu öğle sıcağında

Ekmek kokusundan da güzel

Alnının ter kokusu.

 

Ver meyveni mürdüm ağacı

Arzum gibi yaÄŸ yaÄŸmur

Bütün şehir şahittir

Bu kadını sevdiğime.


BÄ°R DALDA Ä°KÄ° SALINCAK


Yürümüş otlar dizine

Kentin ışıkları gözüne

Herkes cümbüşüne sazına

İlmik senin boğazına


Vardı elbet bir merhaban bu kente

Geldiler gördüler mi sallandığını acaba

Salıncaklar kuruldu şimdi başka ağaca

Dirin kaça, ölün kaça


Ne dört kitap, nice mezhep, nice din

Bu ağacı insana insan diye gösterin


KORKUYORUM


Her yerde aynı hava, aynı koku, aynı dert

Korkuyorum

Sen de kaçma bu şehirden

Yalnız bırakma beni

Gökler bile değişiyor lahzada

Ardından geliyor bak

Güneşiyle bulutuyla gökyüzü

Bütün şehir, bütün deniz, yeryüzü

Sen de kaçma bu şehirden

Yalnız bırakma beni

Ben fakir bir sahilin

Kahır yüklü çocuğu

Korkuyorum


BÄ°R GARÄ°P YALNIZLIK


Çalmasın kapımı kimseciklerim

Boş bulut yıldız yalnızlığında

Çok uzun gözlerinin içindeyim

Çalmasın kapımı kimseciklerim


Çok uzun gözlerinin içindeyim

Sonsuzluğumu içiyorum bebeklerinden

Körkütük zehir zıkkım

Çalmayın kapalı kapım


Küflü bir akşamüstü terli

Uludum arınmamış camlarda

Ne telefon ne kapı zili

Çalmasın ben evde yokum


Çok uzun gözlerinin içindeyim

Çalmasın kapımı kimseciklerim


Ä°NSAN SESÄ°


DaÄŸlarda insan sesi var

Åžehirde insan sesi

Rüzgar değil insan sesi

Dünyamızda dolaşan


MUHABBET


Bombalarla ÅŸehirler

Kucak kucaÄŸa

Ölülerle toprak

Beni de alnımdan bir kurşun öptü



GÖÇ


Arzusuyla göç etmedi

Kelepçeli götürdüler

Gece yarısı


Ay vururdu odası

Bir daha görünmedi



Edebibilgiler.com 2009 ©  Her hakkı saklıdır.