AHMET KUTSÄ° TECER

--------------------------------------------------------------------------------

     1901'de Kudüs’te doÄŸdu, 1967’de Ä°stanbul’da yaÅŸamını yitirdi. 1929'da Ä°stanbul Darülfünun'u (üniversitesi) Edebiyat Fakültesi Felsefe bölümünü bitirdi. Bir süre Sivas ve Ankara'da edebiyat öğretmenliÄŸi yaptı. Sivas Milli EÄŸitim Müdürlüğü, Milli EÄŸitim Bakanlığı Yüksek Öğrenim Müdürlüğü, Talim ve Terbiye Kurulu üyeliÄŸi görevlerinde bulundu. 1939'da Seyhan (Adana), 1943'te Urfa milletvekili seçildi. 1947'de Ankara Devlet Konservatuvarı Müdürlüğü'ne atandı. 1949'da Paris'e kültür ateÅŸeliÄŸi öğrenci müfettiÅŸliÄŸi göreviyle gönderildi. 1950’de UNESCO Merkez Yönetim Kurulu üyeliÄŸi yaptı. Yurda döndükten sonra Galatasaray Lisesi, Devlet Güzel Sanatlar Akademisi ve Belediye Konservatuvarı'nda dersler verdi. Bu görevi ölümüne kadar sürdürdü. Hece ölçüsüyle yazdığı ilk ÅŸiirleri 1921-1925 arasında "Dergah" ve "Milli Mecmua" gibi dergilerde yayınlandı. Varlık, OluÅŸ, Yücel, Türk Düşüncesi, Türk Dili ve bir ara kendisinin yönettiÄŸi "Ãœlkü" dergisindeki ÅŸiirleriyle tanındı. Hece ölçüsünde yeni olanaklar aradığı ÅŸiirinde zaman zaman lirik bir dille kiÅŸisel duygularını aktardı. Zaman zaman da ülke sorunlarına el attı. Sonradan baÅŸladığı oyun yazarlığında da yine ulusal duyguları iÅŸledi. Ãœnlü halk ozanımız Aşık Veysel'in keÅŸfedilip Türkiye'ye tanıtılmasında önemli rolü vardır.

   

--------------------------------------------------------------------------------

ESERLERÄ°

ŞİİR:

Åžiirler (1932)

Tüm Şiirleri (ölümünden sonra, 1980)

OYUN:

Yazılan Bozulmadan (1947)

Köşebaşı (1948)

Bir Pazar Günü (1959)

Köroğlu (1959)

Ä°NCELEME:

Köylü Temsilleri (Köy seyirlik oyunları derlemesi, 1940)

ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER

  • Nerdesin

  • Orda Bir Köy Var Uzakta

  • Çıngırak

  • BaÅŸbaÅŸa

  • Besbelli

  • Ölü

  • Anneler

  • Halay

  • Kış Düşünceleri

  • Ä°lk Uykular

  • Bir Toprak İşçisine


NERDESÄ°N


Geceleyin bir ses böler uykumu

İçim ürpermeyle dolar: - Nerdesin? -

Arıyorum yıllar var ki ben onu

Âşıkıyım beni çağıran bu sesin.


Gün olur sürüyüp beni derbeder

Bu ses rüzgarlara karışır gider.

Gün olur peşimden yürür beraber

Ansızın haykırır bana: - Nerdesin? -


Bütün sevgileri atıp içimden

Varlığımı yalnız ona verdim ben.

Elverir ki bir gün bana, derinden

Ta derinden, bir gün bana "Gel" desin.


ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA


Orda bir köy var, uzakta

O köy bizim köyümüzdür.

Gezmesek de, tozmasak da

O köy bizim köyümüzdür.


Orda bir ev var, uzakta

O ev bizim evimizdir.

Yatmasak da, kalkmasak da

O ev bizim evimizdir.


Orda bir ses var, uzakta

O ses bizim sesimizdir.

Duymasak da, tınmasak da

O ses bizim sesimizdir.


Orda bir daÄŸ var, uzakta

O dağ bizim dağımızdır.

İnmesek de, çıkmasak da

O dağ bizim dağımızdır.


Orda bir yol var, uzakta

O yol bizim yolumuzdur.

Dönmesek de, varmasak da

O yol bizim yolumuzdur.


ÇINGIRAK


Bir gün parmaklığa elin varmadan

Bir titreyiş gibi çalar çıngırak.

Mevsimler geçtikten sonra aradan

Bu ses beni bir gün çağırsın, bırak.


Kumluktan serperken dallar başına

Geç hızla, merdiven gelir karşına.

Eşikten atlarken ayak taşına

Bu sesler içimde yer etsin, bırak.


İt, işte önünde kapım, aralık

Oda bıraktığın gün kadar ılık

Bir ince su sesi gibi lık, lık, lık

Gönlünden nedamet boşansın, bırak.


BAÅžBAÅžA


İşte bir vazoda açmış iki gül

İşte bir saksıda eşsiz kuşkonmaz.

Gülleri gördükçe gönlüm bir bülbül

Saksıya baktıkça içimde bir haz.


Dışarda fırtına, uğultu, tipi

Odada sessizlik tutulur gibi.

Ä°ÅŸte o da geldi, evin sahibi

Oturduk, eskiden konuÅŸtuk biraz.


Dışarda fırtına, tipi... Yerler kar

İçerde başbaşa iki bahtiyar.

Onları ısıtan eski bir bahar

Dışarda yepyeni bir kış, bir ayaz.


BESBELLÄ°


Besbelli ölümüm sabahleyindir.

İlk ışık korkuyla girirken camdan

Uzan, baÅŸucumda perdeyi indir

Mum olduğu gibi kalsın akşamdan.


Sonra koÅŸ terlikle haber vermeye

"Kiracım bu sabah can verdi" diye.

Üç beş kişi duysun ve belediye

Beni kaldırmaya gelsin, odamdan.


Evden çıkar çıkmaz omuzda tabut

Sen de eller gibi adımı unut.

Kapımı bir kaç gün için açık tut

Eşyam bakakalsın diye arkamdan.


ÖLÜ


Bir sonsuz rüyaya açılmış gözler

Yummayın, yummayın kirpiklerini!

Kim ondan daha çok hayatı özler.

Çağırıyor çağırıyor sevdiklerini.


Gelmiyor, gelmiyor o yüzler niçin?

Kaybolmuş koynunda onlar da hiçin

Bilmiyor boyunun ölçüsü için

Başının ucuna geldiklerini.


Bilmem ki adını onun kim saklar?

Åžimdiden unutmuÅŸ onu kucaklar.

Besbelli üşütür soğuk topraklar

Soymayın, soymayın giydiklerini.


ANNELER


Dal bir gün dedi ki tomurcuğuna:

- Tenimde bir yara iÅŸler gibisin

Titrerim rüzgarlar keder vermesin.


Anneler beşikten der çocuğuna:

- Acını görmesin gözüm alemde

Teselli demeksin bana son demde.


Bütün ümitleri yel alır gider

Tomurcuk açılır, sel alır gider

Anneler büyütür, el alır gider.


HALAY


Çekin halay, çalsın durmadan sazlar

Çekin ağır ağır, halay düzülsün.

Süzülsün oyunlar, süzülsün nazlar

İnce beller, mahmur gözler süzülsün.


Tutun kızlar tutun, birleşsin eller

Çalın sazlar çalın, kırılsın teller.

Dönün kızlar dönün, kıvrılsın beller

Uzun, siyah saçlar tel tel çözülsün.


Bakışlar saçılsın kirpiğinizden

Kayan yıldızlar gibi geceki izden

Etekler içinde naz eden dizden

Üzülsün bu deli gönlüm üzülsün.


KIŞ DÜŞÜNCELERİ


Geçti yaz günlerinin güzelliği

Açık pencereler, damlar, bahçeler.

Her şey ne sıcaktı, her şey ne iyi

Hatta o karanlık, aysız geceler.


Hani o gezmeler kırda denizde?

Hani o cümbüşler, sazlar temmuzda?

Ağustos mehtabı tam üstümüzde

Plajlarda neydi o eÄŸlenceler?


YaÅŸamak diyordum, yaÅŸamak ne hoÅŸ!

Hele bir gelmesin n'olurdu bu kış.

Nerde o kahkaha, o ses, o alkış

Şimdi yerini aldı düşünceler...


Ä°LK UYKULAR


Yıllar var, o zaman küçüktü göğsün

Boğuşmak bilmezdin bu kuş tüyüyle

Hülyanın ve yazın ve teneffüsün.

Sihriyle uyuyan bir kızdın öyle.

 

Alsan da koynuna seher yelini

Saçının vermezdin ona telini

Elinin üstüne konan elini

Çekerdin ansızın bir ürpermeyle.

 

Ey ÅŸimdi boÄŸulmuÅŸ, yorgun, soluyan

Kumral kız! Şu atlas yastığa dayan

O hafif, hülyalı ilk uykulardan

Ne zaman, ne zaman uyandın söyle?


BİR TOPRAK İŞÇİSİNE


Sen omuzunda yorgan, elinde torban

Sen mevsim işçisi, büyük gezginci

DoÄŸduÄŸundan beri sen, anan, baban

Orakçı, çapacı, ırgat, ekinci.


Sen, anan ve baban... Siz topraksızlar

Sizi ben tanırım uzun yollardan.

Siz en yığın yığın büyük yalnızlar

Sizi de yaratmış bizi yaradan.


Ekip biçtiğiniz toprak sizindir

Sizindir zorluÄŸu, derdi, mihneti.

Sizin çektiğiniz derde dar gelir

Tanrının ambarı olsa cenneti.


Ve cennet, dünyanın kurulduğundan

Beridir Tanrı’nın düşüncesidir.

Sen sabrını yere çaldığın zaman

Bu güzel hülyadan Tanrı ürperir.


Siz ey yığın yığın büyük yalnızlar

Sizi de yaratmış bizi yaradan.

Ey mevsim işçisi, ey topraksızlar

Sizin toprağınız, size bu vatan.



Edebibilgiler.com 2009 ©  Her hakkı saklıdır.